Eens per jaar lijkt de school wel op zijn kop te staan: verklede kinderen, juffen, meesters en ouders; een dweilband op het podium; de hele school ruikt naar wafels. Alle klassen laten iets grappigs aan elkaar zien, en masse wordt de stoelendans gedaan en daarna gaat iedereen in polonaise de school door.

’s Morgens in alle vroegte, de nevel hangt nog boven het water, zie je groepjes volwassenen met allerlei materiaal over het bolwerk sjouwen. Er worden spannende klimtoestellen opgebouwd, spelletjes uitgezet en over het water wordt een kabelbaan gespannen.

De kinderen van de lagere school verheugen zich al dagen op het grote feest. Ze hebben gezien hoe er allerlei materiaal uit de kelder is gehaald.

“Dat worden de vlotten” en “Kijk, dat is voor de kabelbaan”, hoor je ze her en der al tegen elkaar zeggen.
Op de prikborden hangen intekenlijsten waarop de ouders aan kunnen geven welke bijdrage zij aan het feest kunnen en willen leveren.
Het Michaelsfeest is het eerste feest dat na de grote vakantie samen gevierd wordt. Dat maakt dit feest extra bijzonder.

In de kleuterklassen zijn de kinderen al enige tijd bezig met het verzamelen van allerlei herfstschatten.
Ze rijgen slingers van rozenbottels, mooie blaadjes, gedroogde hortensia’s en wat er buiten nog maar meer aan moois te vinden is. De eerste appeltjes worden geplukt en glimmend rood ge- poetst, er wordt appelmoes gekookt en er worden appeltjes gedroogd voor de komende winter. Bedrijvigheid alom.

Wat is dat nu eigenlijk voor feest, dat Michaëlsfeest?